Ο Θοδωρής Ρούσσος εξιστορεί μέσα από στοιχεία και μαρτυρίες την τραγωδία της Θύρας 7, που συνέβη πριν από 35 χρόνια στο -τότε- Στάδιο Καραϊσκάκη και στοίχισε τη ζωή σε 21 παιδιά. Φτάσαμε. Εδώ, στο Καραϊσκάκη. Το κρύο πιρουνιάζει. Βάζω τα χέρια στις τσέπες και προχωράω προς την είσοδο. Σηκώνω το κεφάλι και βλέπω τις σημαίες. Σήμερα δεν κυματίζουν όπως πάντα. Είναι στη μέση του ιστού. Συνεχίζω, ξέροντας από πριν πού θα κοντοσταθώ. Δύο βήματα ακόμα και έφτασα. Στέκομαι απέναντι στο σκουριασμένο τουρνικέ και σκέφτομαι. Χιλιάδες σκέψεις, χιλιάδες εικόνες σκοτεινιάζουν το μυαλό μου. Τα μάτια μου συννεφιασμένα - έχουν γίνει ένα με τον ουρανό. Ανάβω ένα τσιγάρο και κάθομαι στο παγωμένο τσιμέντο να κάνουμε παρέα και να θυμηθούμε ιστορίες από το παλιό Καραϊσκάκη. Για εμάς τους πιτσιρικάδες τότε, ένας από τους συνδετικούς κρίκους με αυτά τα παιδιά, ήταν ο πιο αναγνωρίσιμος φίλαθλος του Ολυμπιακού και εύκολα προσεγγίσιμος. Ο Αττίλιο. "Βασίλη, τι θυμάσαι;", τον ρωτ